Annemle babam sınıfımda

Üstelik buna bizzat ben yol açtım

Daha dün akşam, ikisi de otuz altı yaşındaydı ve normal birer anne-babam vardı

Bu sabah on bir yaşındalar

Uyanıp da, dev pijamalarının içinde kaybolmuş şu iki çocuğu gördüğümde, elbette durumu hemen kavrayamadım

Okul! Her şeyin orada başladığını çözdüm

Altıncı sınıftan nefret ediyordum

Annemle babamsa, durumu anlayıp basit bir çözüm bulmak, mesela beni dünya seyahatine çıkarmak yerine, şu anda benim yaşımda olmak için neler vermeyeceklerini söyleyip duruyorlardı

Cevabım hep aynıydı: ‘’Dediğiniz olursa görürüm sizi

’’ Şansımı fazla zorlamış olmalıyım

Dileğim kabul olmuştu