NEREDE O ESKİ RAMAZANLAR On bir ayın sultanı Ramazan-ı Şerif Ümmet-i Muhammed’in ayıdır

Gündüzlerin farz olan oruç ibadetiyle, gecelerin ise teravih namazlarıyla ihyâ edildiği mübarek bir aydır

Bu yüzden bütün Müslümanlar tarih boyunca Ramazan-ı Şerif’e çok büyük hürmet etmişler ve bu ayda dinî hususlara daha çok ihtimam göstermişlerdir

Osmanlı Devleti devrinde daha bu ay gelmeden önce hazırlıklara başlanır, Ay’ın hilal şeklinde görülmesiyle Ramazan ayı başlardı

Bu ayda günlük hayat adeta yavaşlar, devlet daireleri yarım gün çalışırdı

Namaz vakitlerinde camiler cemaatle dolar taşar, Teravih namazları, Kur’ân-ı Kerîm tilavetleri, ilim meclislerinde yapılan sohbetler, vaaz ve nasihat için Anadolu ve Rumeli’ye dağılan medrese talebeleri, padişahın huzurunda yapılan huzur dersleri, Hırka-i Şerif ziyaretleri bu ayın hususiyetleri arasında olurdu

Osmanlı’da Ramazan paylaşmak demekti, kardeşlik demekti

Konaklarda kurulan mükellef sofralara zengin fakir her kesimden halkın davetsiz gelip oturduğu bir ay demekti

Kılınan teravih namazından sonra ev sahibinin “mademki damak zevkinizi benim isteklerime kiraladınız bu da benim size hediyemdir” deyip misafirlerini kıymetli hediyelerle ödüllendirdiği bir aydı

Ramazan ayı zenginlerin fakirleri gözettiği bir aydı

Yine bu ay fakir fukaranın tanımadıkları kimseler tarafından mahalle bakkalından borcunun sildirildiği bir aydı

Günümüzde zannedildiği gibi Osmanlı’da Ramazan sadece Hacivat – Karagöz veya Direklerarasında yapılan birkaç oyundan ibaret değildi

Bir aylık bir orucun ardından mükâfat olarak bayram gelir

Dostluk ve muhabbetlerin kuvvetlendiği, sevginin ve yardımlaşmanın arttığı günlerden olan bayramlar pek çok güzel örf ve âdetimizi ihya etmeye de vesile olur

Çocuklara hediyeler verilir, kırgınlık ve dargınlıklar unutulur eş, dost, akraba, anne baba ziyaret edilir, onların hayır duaları alınır

Bayram kutlama âdeti halk arasında da ehemmiyetini kaybetmemiş, bazı değişikliklerle beraber günümüze kadar ulaşmıştır

İ