Ben ilk dilek hakkımda, bana dilek tutmayı öğreten adamı diledim

"Renkli ışıkları sönmüş, ıssız ve bomboş lunaparka baktım

Ne kadar da benziyordu bana

Yıllarca ne olduğumu aradım durdum

Buydum ben işte, gece olduğunda terk edilen, ışıkları kapatılan, bomboş kalan bir lunapark

Kaşlarımı çattığımda Cihan’ın yanımızdaki kilitli şalter kutusunun camını anahtarıyla kırıp şalteri kaldırışına şahit oldum

Sonra nutkum tutuldu

Rengârenk ışıklar birdenbire bütün lunaparkı doldurmuştu! Nefesimi tuttum

Çok garip bir andı

Biraz önce kendime benzettiğim lunaparkın ışıkları rengârenk yanıyordu şimdi! Cihan sadece lunaparkın değil, benim de ışıklarımı yakmıştı

Cihan bana ışık vermişti, renk vermişti, o bana hayat vermişti

" Bu hikâye, aşka inancı "Annem babam bile terk etti beni, sen nasıl seveceksin ki?" cümlesiyle sınırlı kalan Deniz'in hayal bile edemeyeceği şekilde sevilmesinin hikâyesi

Cihan ve Deniz'in okuyucuyu her satırda şaşkına çevirecek aşkına tanık olmaya hazır mısınız?