Ben bir yazar değilim, bunları ticari bir amaçla yazmadım

Güzel ülkemizin her yerinde, herkesle, ameleyle, memurla, amirle, Valiyle muhatap olan, masanın her iki tarafında da yer almış biri olarak özel hayatımı değil, iş hayatımı, meslek hayatımda yaşadıklarımı başta mimar ve mühendis meslektaşlarımla paylaşmak istedim; genç meslektaşlarımın giderek kararmakta olan yollarına bir nebze ışık tutmaya çalıştım

Gençlere öğüdüm şudur: En iyi işveren devlettir, ya devlete çalışın ya da kendinize

Ve mutlaka fark yaratmaya gayret edin, özünüzdeki cevheri ortaya koyun, paylaşın

Buna hem sizin, hem de bu ülkenin ihtiyacı var

Bu anıları kaleme alırken, önce kitaplaştırmaya, sonra da bir ad vermeye karar verdim

“Giderken” dedim önce, eşim kabul etmedi, böyle dersen kalkar gidersin dedi

Bensiz yapamaz laf aramızda

Yahu ne gitmesi, gitmem merak etme falan

Yok

Düşündüm, “Ayak İzleri” dedim, bu kabul gördü

Her insan bir roman aslında

Hayat, asla istediğimiz gibi cereyan etmiyor

Kendi bildiği gibi de olmadığı için “Kader” de diyemiyoruz

Öyle tesadüfler oluyor ki, hayatınızı belirliyor

Ne diyor bir bilge “Hayat, biz planlar yaparken, hayaller kurarken başımıza gelenlerdir”

diyor

Çok doğru