Okuldakiler pek belli etmeseler de bakışlarının ardındaki düşünceleri bir perdeyi çekip açarcasına görebiliyordum

Hakkımda ne düşündüklerini anlamlandırabilmem için biraz daha büyümem gerekiyormuş

Bir süre sonra tuhaflığıma üzülmeyi bırakıp koşulsuz bir teslimiyete geçtim

Arkadaşsızdım annesizdim

Onlar vardı ama benim değillerdi

Bunu kabul etmeliydim

Ben de bir çeşit avunma mekanizmasıyla kendimi kitaplara ve derslere verdim

Başarılı olmak için değil sevilmediğimi unutmak için çalıştım

Hafızam bu savaştan galip çıktı aldığım burslar yanıma kâr kaldı hâliyle