Yunan edebiyatının başyapıtlarından biri sayılan Veba, karanlık bir anti-ütopya, günümüz insanın içinde yaşadığı toplumsal koşullara değen ve insanın canını yakan bir roman

“Sinekler, pek çok sinek, insanlar, pek çok insan

Yığınla, olabildiğince daha çok sinek yakalamaya çalışan insanlar

Rüzgarın durmaksızın estiği ve keskin kayalıklar üzerinde uğultusunun eksik olmadığı bu çorak adanın zalim yöneticileri onlara bu görevi verdiler

Yaşamları, taşıdıkları kayalar, yakaladıkları sinekler ve temizledikleri pislikle ölçülen insanlar

Bir suçlular kolonisinin Yunan versiyonu

Mekanın adı yok

Aynı şekilde insanların da adı yok

Ada sakinleri sahip oldukları fiziksel özelliklerine ve görevlerine göre adlandırılıyorlar: denetçi, ustabaşı, yılgın, sarı külah, tahripçi, konuşma yazan, avcı

“Bu adanın neresi olduğu aslında herkesçe malum

Adayı çevreleyen deniz, ortamı yumuşatacağına, tersine onu geren ve tecrit eden bir görünüm kazanıyor

Bu zor dönemde doğmuş olan insanlar orada bulunmalarının ve işkence görmelerinin nedeni olan düşüncelerinin daha azını ele vermek için ne yapacaklar? Bu konu Frangias'taki temel sorunlardan birini oluşturmaktadır

‘Gerçek şu ki, o şaşırtıcı insanlar hayatta kalmayı başardılar!’ İşte bu yazıt gibi cümleyle bitiyor roman

”