Bilsin cihan ki ben bu cihanın nesindeyim: Bir ülkünün mehabetinin zirvesindeyim

Dünya denen mezellete dalsın her isteyen; Ben ırkımın şeref taşan efsanesindeyim

Herkes bir özleyişle yaşar

Ben de öylece Altaylar’ın ve Tanrıdağ’ın çevresindeyim

Merdânelikle şöyle bakıp ayrılıklara Son menzilin hüzün dolu kâşânesindeyim

Artık veda zamanına pek fazla kalmadı; Yorgun ve kimsesiz ölümün bahçesindeyim