“Sık sık sorardın, ‘Bizi ne zaman yazacaksın sevgilim?’ diye

Ben de, ‘Daha vakit var, birtanem’ derdim

‘Daha yaşayacak çok şeyimiz var

İleride hepsini yazacağım

’ İleride? Neydi ki beklediğim? Sınırsız zamanda, o bilinemez, kestirilemez ömrün zamanında, neyi beklemiştim ki? Bak, işte şimdi yazıyorum canım benim

Demek, kendiliğinden gelmiş kapıma zamanı; seni, beni, bizi yazdırmak için

Bana ait değilmiş belirlemek, ne zaman yazacağımı

Sen dümeni ele aldın yine, açık denizlerde olduğu gibi…” Sevilenin ardından yazılmış uzun bir mektup mu bu kitap? Yoksa bir hatırat mı? Otuz dört buçuk sene sürmüş bir tutkunun romanı mı? Yoksa dayanılmaz bir özlemin, İzmir’de günbatımı renkleriyle bezenmiş şiiri mi? Bazı bazı, tek bir paragrafta koca bir evliliği anlatıyor bu kitap

Ama daha çok cesur bir aşk hikâyesini; yazar Nermin Bezmen’in yakın zamanda kaybettiği sevgili kocası Pamir Bezmen’le tanışmalarını ve aşklarını anlatıyor… Sevilenin ardından açılan yarayı ustası olduğu kalemiyle sarıyor Nermin Bezmen

Dünü bugüne taşıyarak