Gittiğinizde ardınızdan gelen birisi yoksa, siz zaten çoktan terk edilmişsinizdir

Seninle denizin karşısına oturup sohbet edilemez artık, sen denizleri de kurutursun

Ben küller arasında güller yetiştirmeye çalışmışım aslında

İşte öyle inanmışım sevildiğime

Sen yüreğimin merkezine oturmuş en büyük hayal kırıklığımsın

Kim bana uzaksa ona yakın oldum, ondandır kendime olan bu uzaklığım

Olmadı bu vedalar, sen benim dualarıma da yakışmazsın artık

Biraz yalnızlık iyileştirecek beni

Ama dönme geri yaralarım gittikten sonra senin gelmen haksızlık olur bu şehre

Geçmesi gereken şeyleri geçmişte bırakmayınca geçen giden sadece zaman oluyormuş

Sonra yeni bir sayfa açarım kendime, kuşları ölmüş gökyüzüme kurşun kalemden kuşlar çizerim

Bir sokağın sonuna kadar kahkahalar atıp o sokağı maviye boyayacak yeniden gülüşlerim

Belki mutluluktan uçmam ama en azından ayaklarım yere sağlam basar

Beklemekten vazgeçtim, beklentilerimi boşa çıkaran insanlar yüzünden

Yazı bekliyorum, baharı, papatyaların yeniden yeryüzünü beyaza boyamasını bekliyorum ama seni asla

Ben, beni mutsuz edenleri bile mutlu etmişim, bir kendime yetmemiş içimdeki baharlar

Şimdi yeniden yeşersin gülüşlerim gidişinle