Bizler toplum olarak mana ile bağı kopartılmış, varlığı 'madde”den ibaret gören sığ bir medeniyetin kucağında bulduk kendimizi

Kazancımızı çalışıp kazandığımızdan ibaret görmeye başlayınca bereket çekildi hayatlarımızdan

Yalnız kendi menfaatlerimizi düşünür hale gelip de yetimi, muhtacı korumaz, karz-ı hasen veremez olduğumuzda faizsiz iş göremez, helal kazanamaz olduk; dahası helal kavramlarımız birbirine karıştı

Tanımlamalarımız, ilişki kurduğumuz âlem, kavramlara yüklediğimiz anlamlar değişti; düşünmez ve artık bir 'mana” veremez olduk

Sahi neciyiz? Burada ne iş tutarız? Nereye varır yolumuz? Karanlıklarımız ne zaman aydınlanır? İman elektrik düğmesine dokunmak gibidir, birden ortalık aydınlanır, her şeyin hakiki mahiyetini ortaya çıkarır der Bediüzzaman

Herkes kendi hayatını bir başına yaşamakla birlikte hakikatte yolculuğumuz hep birlikte ve aynı yöne doğru

Karanlıklar içinde olduğunun idrakinde hakikat 'güneş”ini arayan bir yolcu Hekimoğlu İsmail

Önce 'mana”yı kaybettiğimizin farkında olarak, elektrik lambasına dokunmak üzere çıkıyor yola

Kavramları ele alıyor tek tek;   kainat, insan, zaman, âlem, yaratıcı

akyuvar, dil, kulak, burun, boğaz, oksijen

hayat, iskelet, idrak, tefekkür, hafıza, felsefe, bilim

tarih, sosyoloji, matematik, coğrafya, ekonomi, anatomi

Hakikatle yoğuruyor, başka bir pencereden bakarak görünenin ötesindeki görünmeyene ulaşıyor

Kavramlara verdiğimiz yanlış manaların belini doğrultuyor Hz

İbrahim misali bir bir

'Kainat insana göre tanzim edilmiş

Ateş parçası olan dünyada Allah atmosferi yaratmış çünkü gelecek insanın akciğerleri var

Su yaratılmış, toprak yaratılmış

Çünkü dünyaya gelecek insan yiyecek, içecek! İnsan nerede? Bir başka âlemde

Dünya öyle bir yere yerleştirilmiş ki gelecek insan yanmasın da donmasın da

Güneş yaratılmış gelecek insanın gözleri var diye

Işık olmasa göz işe yaramaz

Ses yaratılmış gelecek insanın kulakları var diye

Koku yaratılmış gelecek insanın burnu var diye

Lezzetler, tat