Şair Sûfîler Gazzâlî sonrasında tasavvuf iki alanda geniş bir literatür ortaya çıkardı: Birincisi nazari düşüncenin işlendiği mensur metinlerdir

Bu alanın en önemli isimleri İbnü’l-Arabî ve Konevî’dir

İkinci literatür ise şiir ve hikaye diliyle ortaya çıkan ve ilkine göre yaygın ve etkili olan bir literatürdür

Bu alanda Arapça yazanlar arasında İbnü’l-Fârız, Farsça yazanlar arasında Celaleddin Rumi, Feridüddin Attâr, Türkçe yazanlar arasında Yunus Emre en iyi bilinen örneklerdir

Şiirle düşüncelerini anlatan sûfîler ile nesir yazanlar aynı düşünceyi mi anlatmışlardı? Bu sorunun cevabını bulmak sürecinde şiir nazari metinlere yaklaştırılmış, tasavvufi şiir nazari düşünce içerisinde ve onun kalıplarıyla tahlil edilmiştir

Başta Mesnevi şerhleri olmak üzere pek çok şiir şerhi böyle bir zihinsel arka planın ürünüdür

Elinizdeki kitap iki tür yazılardan müteşekkildir

Birinci kısmı Ekrem Demirli’nin değişik vesilelerle yazdığı makalelerdir

Bu yazılarda Mevlana, Yunus Emre ve Niyazi-i Mısrî ile son devir sûfî şairlerinden Alvarlı Efe’nin tasavvufun çeşitli bahislerine dair düşünceleri ele alınmıştır

İkinci tür yazılar ise Yunus Emre’nin şiirlerine yazılan şerhlerden oluşmaktadır

Bu şerhlerin temel maksadı Yunus’un şiirinin arka planını teşkil eden tasavvufi düşünceyi ortaya koyabilmektir

Bu sayede söz konusu şerhler daha sonra yapabilmeyi umduğumuz geniş bir çalışmanın ilk örnekleri olacaktır