Nûrusiyâh ‘Güle kapanmak’, ‘dize kapanmak’ mıdır ey Gâlib Dede? ‘Kalbimize serdiğin çulu, post’ sananlar’ Aşk mı niyâz ederler?   Ercan Yılmaz’ın ‘ Nûrusiyâh’ı , şiirimizin ve kalbimizin en büyüğü Şeyh Gâlib’i, onun ‘kelimeyle değil alevle’ yazılan şiirinin ocağını, o alevi bir akkora dönüştürerek yeniden tutuşturuyor

Evet, tıpkı ‘bir başka lisân tekellüm’ eden efendisi gibi, ‘tarz-ı selefe takaddüm’ ediyor, o da!   Öyle, gerçekten: Ercan Yılmaz ‘nûrusiyâh’ta ‘Hüsn ü Aşk’ı, ‘bir özge temâşâ ile’ geçiyor; ‘ateşten denizleri mumdan kayıklarla’ geçiyor boydan boya; ve o kayıkta, Ercan Yılmaz ve Gâlib Dede!   Bu, ‘gülün haremine’ doğru bir yolculuktur;- müstesnâ ve elbet, ‘sılası Kalb Kalesi’ olan yolculuk!