Son Hikayeler Nobel Edebiyat Ödülü sahibi yazar Olga Tokarczuk, Son Hikâyeler'de insan için en evrensel, en temel gerçeği ele alıyor: Ölüm

Okurunu tanıştırdığı üç hikâye var bu kitapta, yakınlıkları ile rahatsız eden ve hayal gücüne giderek daha derinden hükmeden üç dünya, yalnız ve kendini arayan üç kadın

Uzun bir aradan sonra eve dönen ama tanıdıkların anılarıyla teselli bulmak zorunda kalan Ida; keçisiyle dağlarda yaşayan Pareskewia; ve son olarak Ida'nın kızı, Pareskewia'nın torunu, Maja

Başlangıçta bağımsız gibi gözüken bu üç hikâye, aslında üç kuşağın ruhunun en gizli köşelerini son derece renkli bir şekilde temsil ederler

Tamamen farklı üç dünya, tamamen farklı üç geçmiş ve kaçınılmaz bir gerçek

Son Hikâyeler, Tokarczuk'un diğer romanlarından daha yumuşak, daha düşünceli ve hatta daha samimi

Tanıdık, özgün ve sofistike kadın karakterleri üzerinden insan hayatını ve geçen zamanı incelikle sorguluyor

Olga Tokarczuk bu parçalı masalında yine insanı kendiyle çarpıştırıyor, gerçekle yüzleştiriyor ve yine kendiyle sağaltıyor