Belediye Başkanlığı dünyanın en zor ve güçlüklerle dolu uğraşlarından biridir

Nasıl olmasın ki? Başkanı bulunduğu mekânın (belde, kent, büyük kent, kent-bölge) ve orada yaşayan her varlığın (insan, hayvan, bitki,

) “doğumdan ölüme kadar” / “beşikten mezara kadar” her tür hizmetini karşılamak durumundadır

İşi çok, çoğul ve yaygındır

Büyük bir sorumluluk altındadır

Yetki ve kaynaklarının sınırlılığına rağmen, sürekli çözüm bulmak, güç kararları almak ve uygulamaya koymak zorluğu ile karşı karşıyadır

Rakibi çoktur, eleştirenleri de öyle

Takdir edilmesi ise enderdir

Konumu ve işlevleri nedeniyle ailesi ve yakın dost çevresinden kopmak durumundadır

Onun ailesi artık tüm belde ya da kent, dostları ise tüm hemşehrileridir

Çalışma saati 24 saattir

Zirvede olmanın getirdiği yalnızlık ve hava yoğunluğunun azalması gerçekleriyle baş etmek zorundadır

Ona, “mahallenin çocuğu”, “kentin annesi, babası, kardeşi” ve “dostu” olarak bakan çoktur

O, herkesin tanıdığı, bildiği, sokakta karşılaşabileceği, çalışma alanlarına, hatta evine, herkesin ulaşabileceği biridir

Gözden uzak olamaz

Özel hayatı çok kısıtlıdır; neredeyse yok gibidir

O, bir tür “kamu malı”dır

O, her alanda, haklı haksız, bitmez tükenmez taleple boğuşmak zorundadır

O, yakınamaz, yakınsa da kimse aldırmaz

Derdi çoktur, hangisine yanacağını ve onlara nasıl derman bulacağı durumu ile sürekli karşı karşıyadır

Ondan beklenti çok yüksektir

O, her zaman, “yerel’in sesi” olmak durumundadır

Bütün bunlarla birlikte, belediye başkanlığı tadına doyum olmayan, yüksek tatmin duygusu sağlayan, kişiyi sürekli diri, dinamik ve duyarlı tutan bir uğraş ve konumdur

Bu konum insana önce kendini, sonra da diğer insanları ve genel olarak toplumu yakından tanıma, kendisine ve çevresine bütünlük içinde bakma olanağı sağlar

İnsanın kişiliğini ve kapasitesini durmadan geliştirebilir ve ona iyi insan olma yolunda sonsuz olanaklar ve katkılar sağlayabilir