'Bana yazardın, okurdum

İçimde konuşur gibiydin

Kalbimle işitirdim

Ruhum yatışırdı

Bıraktın

Unuttun

Yoksun

Sesime ses vermiyorsun

Sensiz geçen gecelerimde sorularım birikti

Kimselere soramıyorum

Hemen aklıma gelenleri söyleyeyim… 'Kâinat kitabı' diye bir tabir kullanmıştın bir ara

Aklımdan çıkmıyor

Bende kalıcı bir etki bıraktı

Ne demektir bu, nasıl? Bugün yeryüzüne, gökyüzüne, denize bu gözle baktım

Bir kitap okur gibi okumaya çalıştım

Fakat yapamadım

Bu kitap nasıl okunacak? İnsanı da düşündüm

Küçük bir canlı

Ne önemi var ki ona melekler secde ediyor, peygamberler gönderiliyor?  İyi bir dindar olmak için dünyayı terk etmek, işi gücü bırakmak mı gerekiyor? Hem dünyada başarılı olup hem de cennetlik bir kul olmak mümkün değil mi? Nefsim azgın, söz dinletemiyorum ona

Sınırlardan rahatsız oluyor

‘Nefsine uyma’ diyor büyükannem

İnsan onunla savaşmalıymış

Ne demektir nefisle savaşmak? Nasıl olur ki bu? Taşkınlıklarım oluyor

‘Bu son olsun, bir daha mı, asla!’ diyorum, fakat dayanamıyor yine gidiyorum

Bana yardım et

Kendime nasıl söz dinleteceğim? Kötü huylarımı nasıl düzelteceğim? Nereden başlamalıyım?”