Modern bilim, fiziksel zamanı dördüncü bir boyut olarak tanımlıyordu, J

W

Dunne’un argümanı ise zamana dair algımızı, alt boyuttan geçişimizi ölçmek için sonsuz sayıda bir üst boyutlar silsilesi olduğu noktasına götürdü

Ona göre her bir seviyeye eşlik eden şey, daha yüksek bir bilinç seviyesiydi

Zincirin sonunda ise mutlak gözlemci yer alıyordu

Dunne’a göre dikkatimiz, uyanıkken şimdiki ânın ötesini görmemizi engeller, rüya görürken ise engellerden kurtulup zaman çizelgemizi hatırlama kabiliyeti kazanırız

Böylece geleceğimize dair parçalarını; öngörüsel rüyalar içinde, geçmiş̧ anılarımızın parçalarıyla harmanlanmış̧ bir biçimde görebilir hâle geliriz

Dahası diğer sonuçlar arasında ise “dejavu” olarak bilinen fenomen ve ölümden sonraki yaşamın varlığı da yer alır

İngiliz asker, havacılık mühendisi ve filozof Dunne, Zaman Üzerine Bir Deney’de öngörüsel rüyalarla yaptığı deneyleri anlatırken aynı rüyalar üzerine “Serilik” adını verdiği zaman teorisini inşa ediyor

Dunne, iki ana meseleyi ele alan Zaman Üzerine Bir Deney’in ilk yarısında deneyimlediği bir dizi öngörüsel rüyayı inceleyerek bu tür rüyaların, genel olaylardan ziyade, rüyayı görenin kendi gelecek deneyimlerine ilişkin projeksiyonlar sunduğu sonucuna varıyor

Kitabın ikinci yarısında ise rüyaları açıklamak ve denemek için bir teori geliştiriyor

Burada da Dunne’un çıkış̧ noktası, “şimdiki ânın” bilim tarafından tanımlanmadığı gözlemi oluyor

İlk olarak 1927 Mart’ında yayımlanıp geniş̧ bir okur kitlesine ulaşan ve günümüz yaratıcı yazınını etkileyen bu kitap, modern bilimin imkânlarına alternatif çözümler getiren çığır açıcı bir çalışma

Dunne’un fikirleri; Tolkien, C

S

Lewis ve Borges gibi yazarları çok güçlü bir şekilde etkiledi

Özellikle Tolkien, Dunne’un paralel zaman boyutları hakkındaki fikirlerini Yüzüklerin Efendisi’nde de kullandı

Dunne’un çağdaşı olan ve fikirlerini kullanan diğer önemli yazarlar arasında John Buchan, James Hilton, eski arkadaşı H

G

Wells, Graham Greene ve Rumer