ben, yeryüzünün yaşlı şairlerinden biri, taşların, otların, kuşların dilini çözmüş sanırdım kendimi, ne büyük aldanış! oysa Gazzeli çocuklar üstüne insanların kendi diliyle konuşmak istemeye göreyim, hemen titriyor, boğuklaşıyor sesim

ve orada bombalanan okulların, hastanelerin, yerle bir edilen vicdanın                yıkıntıları içinden yükselen katıksız, falsosuz ve hayat gibi de haklı                sesini, insan yüreğinin çıkarmakta, bilsen,                nasıl da zorlanıyorum!