Osmanlı İmparatorluğu’nun son yüzyılı Avrupalı devletlerin peş peşe endüstriyel hamleler yaptığı, buharlı makinelerin kullanımıyla birlikte artan üretim hızına karşılık gelecek yeni pazarların arandığı, aynı zamanda üretimi destekleyip sürdürecek hammaddelerin peşine düşüldüğü bir çağdı

Sanayi Devrimi’nin büyüttüğü iştahla etki alanlarını genişletmek isteyen Batılılar; yer altı ve yer üstü kaynakları, işlenmeye hazır ormanları, yeni kurulan demiryolları dolayısıyla en uygun yatırım sahalarından biri olarak Osmanlı topraklarını görüyorlardı

Bu sebeple özellikle İngiliz, Fransız ve Alman milletlerinden resmî ve gayriresmî çok sayıda yatırımcı İmparatorluk topraklarına akın ediyordu

1905 yazında Anadolu’yu, özellikle de Konya, Kayseri ve Ankara ile çevre bölgelerini gezmek üzere Türkiye’ye gelen Alman deniz subayı Hans-Hermann Graf von Schweinitz de benzer bir dürtünün yönlendirdiği isimlerdendi

Von Schweinitz’in, eşiyle İstanbul’un Pera’sından başlayan seyahati; Bursa üzerinden Kütahya ve Afyon’a, oradan Konya, Kayseri, Nevşehir ve Ankara’ya uzanmış ve yine Pera’da sonlanmıştı

Küçük Asya’da atının üzerinde ilerleyen Von Schweinitz, eşiyle birlikte gezip gördüğü yerlerde yerel halkların sosyal, ekonomik, kültürel ve dinî durumlarını; Anadolu’daki yabancı yatırımcıların faaliyetlerini, madenleri, coğrafi yapıları ve antik eserleri detaylıca anlatmıştı

Ayrıca fotoğraf makinesini ve filmlerini yanından hiç ayırmayan bu asker-seyyah, çektiği yüz kadar fotoğrafla da tüm seyahatini adeta bir belgesele dönüştürmüştü

Von Schweinitz’in özellikle dikkat ettiği hususlar; Almanların kurduğu demiryolu işletmesinin durumu, Anadolu insanının Almanlara bakışı ve İngilizlerle Fransızlar karşısında Alman nüfuzunun gücü idi

Türk halkından sıklıkla olumlu ifadelerle bahseden yazar; Türk-Alman ittifakının daha da derinleştirilmesi, Alman yatırımının Osmanlı topraklarında etkisini artırması, Anadolu’nun ihyasında Alman mühendisliğinin mutla