“Hayatımın bir amacı var; ve insan bilimlerinin de amacının bu olması gerektiğine inanıyorum

Önemli bir devrimden geçiyoruz

Dünya değişiyor ama daha iyiye doğru değişiyor

Mesela, kent ve kır arasındaki denge değişti, yaşam beklentisi değişti, altmış yaşındaki bir kadının ölüme 17

yüzyıldakinden daha uzak olduğunu biliyoruz

Yani beden değişti, doğum, yaşam, ölüm, insanlık değişti

Bugün dünya nüfusu benim doğduğum zamankinden dört kat daha fazla

Yani aynı dünya değil, aynı hayat değil, aynı beden değil

Ama aynı kurumlara, aynı siyasete, aynı hükümetlere, aynı hukuka sahibiz

Bu mümkün değil

Bir yanda olduğu haliyle dünya, insan dünyası, diğer yanda tarih var

Önemli bir değişim var ve bu değişimi hümanizm kelimesinin icat edildiği zamanlarla kıyaslayabiliriz

Hümanizm kelimesi Rönesans’ta icat edildi, Orta Çağ’dan Rönesans’a kadar büyük bir değişim yaşandı çünkü

Aynen bizimki gibi

Ve o zamanlar her şey değişti: Yeni bir kültür, yeni kurumlar, birlikte olmanın yeni yollarını icat etmek zorunda kaldılar

Sonuç olarak, bugün amaç, bu yeni kültürü, bu yeni insanlığı hazırlamayı denemektir

Bu ciddi bir çalışmayı gerektirir, ama tutkulu ve ilginçtir

” Michel Serres, çığır açan bu çalışmasında masallardan yola çıkar ve insan ilişkilerinin nasıl parazit-beden ilişkisine benzediğini araştırır: Haşere muamelesi gören küçük gruplar, gün gelir, kamusal diyalogda esas oyunculara dönüşür, insan yaşamı ve düşüncesi için hayati öneme sahip çeşitlilik ve karmaşıklık yaratır