“Madem kâğıt (harita) üzerinde ayrı düştük, düşürüldük; yeniden kâğıt (kitap) üzerinde birleşebiliriz, birleşmeliyiz

Daha açık söylersek, Türkiye ile Balkan ülkeleri arasındaki, ikili ilişkilerin kültür sanat, edebiyat ve fikriyat zeminine oturtulması ivedi ve elzemdir

Aramızdaki yakınlaşmayı ve kaynaşmayı sağlayacak olan, siyasetçilerden ziyade, edebiyatçılardır, münevverlerdir, sanatçılardır

Gönlümüzü ancak onlar yapabilir, yakınlaştırabilir

Şurası kesin: Para biter, insan ölür, devlet yıkılır

Söz uçar, yazı kalır

Kalıcı olan kâğıttır, kitaptır, eserdir

Edebiyat ve fikriyat, birbirimizi dinlemek ve anlamak adına, tutunacak güvenli bir dal ve basılacak sağlam bir zemindir

Bu noktada birçok imkâna sahibiz

Ne var ki, yıllardır, işin edebiyatını yapmaktan, edebiyatın işini yapmayı unuttuk

Hem dedelerimizin, hem de diğer Balkan halklarının şiirlerinden, hikâyelerinden, masallarından ve destanlarından bihaber olduk

Birbirimizin halini, hatırını sormak için bile Batılıların dillerini kullanır olduk

Birbirimizi bilmeden ve dinlemeden; anlaşamayız ve istediğimiz yere varamayız

Bunu söylerken şunu da hatırlatmamız icap ediyor: Üçüncü bir dil üzerinden konuşursak, birbirimizi dinlesek bile, anlaşamayız

Belki, hareket noktamızdan, başka bir noktaya gidebiliriz

Fakat geldiğimiz yer, varmak istediğimiz noktadan, çok farklı olabilir

” Ayhan Demir, kayıp coğrafyamız Balkanlar ile gündelik siyasetin ve her an değişebilir konjonktürlerin çok ötesinde bağlar kuruyor

Balkan Defteri, uzun yıllar kapalı kalan ve neyi kaybettiğimizi ancak hatırlamaya başladığımız bir büyük hafıza sandığının kapağını açıyor