Hasan Aycın’ın, insan serüveninden beslenen çizgileri, kaynak bakımından orijinal; hareket, durgunluk, ışıkla gölgenin yansıtımı, çizgisel softluk gibi teknik kuruluş bakımından da özneldir

Onun bilincindeki simgeler, ilk insandan bugüne atılan köprüler; geniş bir zaman dilimine yayılmış engin kaynaklardır

Ömer Lekesiz Sanat, Hasan Aycın için, yaşamaktır

Sanatıyla yaşamaktır ama bu durum sanatın ulvileştirilmesi değil, sanattan medet ve himmet ummak değil, sanatı her şeyin önüne koymak da değildir

Sanat sadece anlamak ve anlatmaktan ibarettir; salt meselelerle birlikte yürüyebilme imkânı veren bir asa hükmündedir

Mete Çamdereli Hasan Aycın’ın, insanı zorunlu olmadıkça çıplak, yalın, basit olarak çizmesi, insana yüklenen birçok ideolojik, kültürel, tarihsel yüklerden arındırma gayretinin bir sonucudur

İnsan kendisiyle, ötekiyle ve eşyayla belli bir kültürel çerçevenin içinden temas kurar

Verili bir dil bu temasın biçimini de belirler

Bu yüzden Aycın, insanı soyarak kendiyle, fıtratıyla baş başa bırakmayı dener

İnsan soyundukça, yalınlaştıkça, basitleştikçe kendiyle, onu o yapan özle, hakikatle baş başa, yüz yüze kalacaktır

Cemal Şakar