“Modern aydın, akreple dost olan, akrepler çoğaltan insandır

Modernleşmeci toplumların Batıcı aydınları ise, bütün gafillikleri, safdillikleri, acziyet veya ihanetleri ile “akrebi kuyruğundan tutan” insanlardır

Tuttukları akrebin zehri önce kendilerini zehirlemiştir

“Ama onlar bilmezler ki…” Toplumlarının birer aydını olmaları hasebiyle, edebiyatçılar da bu vasıftan tercihleri ve tavır alışları oranında nasiplenirler

Buradan hareketle, Türk edebiyatının modernleşme macerasını akrebi kuyruğundan tutanlar ve akrebin kuyruğunu ezenler diye bir tasnif etrafında yorumlayabiliriz

Bu tasnif ile eğildiğimizde ise, bizim edebiyat tarihimizin, okullardaki müfredat çerçevesinde bize “akrebi kuyruğundan tutanlar”a medhiye tarihi olarak dayatıldığını fark ederiz

Yeni Türk Edebiyatının yakın zamanlara kadar tekrarlanagelen “resmî” tarihi, modernleşme ekseninde kurgulanmış bir edebiyat tarihi görüntüsü arz eder

Bu yüzden, “akrebi kuyruğundan tutanlar”ın varlığını bilmek ve onları tanımakla birlikte, akrebin kuyruğunu ezenlerden bilhassa haberdar olmak, safımızı bu şartlar altında belirlemek mecburiyetindeyiz

“Akrebin kuyruğunu ezenler”, fitnenin önünü almaya, bünyeyi sağaltmaya çalışanlardır

”