Nuri Pakdil’in “Otel Gören Defterler” üst başlıklı kitaplarının bir özelliği de, özümsenmiş yaşam öyküsü oluşudur

“Otel Gören Defterler”, Nuri Pakdil’in salt “otel” serüvenini anlattığı kitaplar değildir

Hangi mekânda olursa olsun, onun zihinsel üretimi, bilinçsel duruşu evrenselliğe odaklıdır

Elbette mekâna ve zamana ilişkin gözlemleri, algıları, duyguları, düşleri, yazıyı yaşamla örtüştüren enstantaneler olarak yazıda yer alır; ama orada durmaz

Bir hesaplaşma olarak, muhalif bir duruş olarak sorgular, sorgulatır ve okuru da bu sorgunun içinde yer almaya zorlar

“Otel Gören Defterler”, hüzünlü bir kalbin, insan sevgisiyle dolu bir dervişin yalnızlığının, yaşanmışlıklarının kelimelerle ifade edildiği bir içsel yolculuk kitabıdır

Şehirlilik, şehirde yaşamak değil, amaçlı, eylemli yaşamaktır

Büyük amacı olmayan, şehirli olabilir mi? Su katılmamış bir şehirli olarak Nuri Pakdil, “dikkat” cümleleri kurar

Sadece bireysel dikkate değil, toplumsal dikkate de dikkat çeker

“Herkes soluğunu yığa yığa: bu yoğun enerjisini dönüştürmeli: hepimizi kapsayacak Birlik Bilinci‘ne

”