M

Fatih Kutlubay’ın hikâyelerinde bugünle dün arasında ne kadar kapı varsa bir bir açılıyor

Zamanlararası bir yolculuğun anahtarı da kimi zaman İskender’in aynası kimi zaman rüyalar oluyor

Geçmiş zamanın şarkısı, bir kez daha duyuluyor

Denizci Hernan Cortés, Tenoçtitlan’ı bir kez daha yerle bir ediyor

Göğün sonsuz direkleri Mûrgzar ve Mâhizar’ın eteklerinde kahveler yapılıyor, kumlar dökülüyor, fallar bakılıyor

Tuz nehrine ve bal kuyusuna doğru çetin bir yolculuk başlıyor

M

Fatih Kutlubay, hikâyesi büyük büyük dağların ardında kalmış halklar için bir destan yazıyor

Geçip giden günler ve Elbruz Dağı’nın ötesindeki yurtlar için

Geçmiş zaman; büyük Nart meclisinin yeniden toplanmasıyla, ejderha Blago’nun unutulmayan lanetiyle, kaç bin yıllık törelerin -acı da olsaişletilmesiyle yeniden kuruluyor

Karaçaylılar, Almanlar ve Rusların arasında kalınca, trenler dolu gidip boş gelince Giray da bir teselli bulmak için ninesinin anlattığı masalları hatırlıyor

Tıpkı Kutlubay’ın yaptığı gibi

Zaman, şarkısını bu sefer -unutulmasın diye- dağların ardında kalmış hikâyeler için söylüyor