Çağının en büyük tanıklarından ve Türk öyküsünün ustalarından olan Kenan Hulusi Koray, genç yaşta hayatını kaybeder

Buna rağmen yaşarken değeri az da olsa bilinmiş bir hikâyecidir

Henüz edebiyat fakültesinde öğrenciyken Serveti Fünun’da yazılar yazar

Yedi Meşalecilerin hikâye türünde eser veren tek yazarı olarak tanınır ve yazdığı korku hikâyeleri, onu diğer öykücülerden ayırır

Ustalık eserlerini veremeden hayata veda etmesine karşın kısacık ömrüne sığdırdığı hikâyeler, unutulmayı değil kesinlikle hatırlanmayı hak eder

Eserlerinin bir kısmı vefatından sonra arkadaşları tarafından neşredilir

Kenan Hulusi Koray; 1920’de İstanbul’a gelen Beyaz Ruslardan Dörthanlar köyünde yaşayan Kulaksız’a, Madam Gribaşof’tan Ömer Seyfettin’e, André Gide’den Sait Faik’e kadar uzanan, dahası çöllere ve masal diyarlarına değin genişleyen hikâyeleriyle oldukça büyük ve güçlü bir öykü evrenine sahiptir

Sosyal eleştirileri, keskin bir gözlem ve muhakeme gücü her hikâyesinde varlığını hissettirir

Anlattığı insanlar; tüm varlıkları, dilleri ve renkleriyle dünyamızda yaşıyor gibidir

Bir Hudut Oyunu’nda yer alan hikayelerle yaşadığımız coğrafyanın değişen ve değişmeyen yanlarına dair bir kıyasa bile gidilebilir

Kenan Hulusi Koray; tabiatın ve aşkın insanla ilişkisini, Anadolu’nun bir köyünde kurulan fabrika ile sanayileşmeyi, Rus mültecilerinin “yaşam mücadelesini” neredeyse esrarengiz bir özgünlükle tahkiye eder

Handan Acar Yıldız’ın sunuş ve seçkisiyle hazırlanan Bir Hudut Oyunu aynı zamanda “Öykünün Ustaları” dizisinin de ilk kitabıdır