Nuri Pakdil, eserlerinin biçimsel unsuruyla doğrudan sezgiye ve basirete yönelir

Bu melekelerimizi de harekete geçirerek eserinin bir bütün hâlinde kavranmasını amaçlar

Biçim soyut bir unsurdur Pakdil’de ve soyut özü somutlaştırma işlevi görür

Somutlaşan kelime, cümleye bir hareketlilik getirir, hareketli cümleler metne dinamik bir gövde kazandırır, giderek söz, cisimleşmeyi de aşarak eylemleşir

Eylemi yücelten bir yazar olarak Pakdil, yazarlık eyleminin okurunu da eyleme geçirmesini ister

Nitekim, bu kitabı şu cümle ile bitirir: “ BU KİTABI DA NAMLUYA SÜRÜN! ” “İnsanımız, evrenselliği elinden alınarak cezalandırılmıştır

Her insanın önünde, kendi ayıbı, durmadan büyüyor: bir şey yapmama, tavır almama

Oysa, insanı yücelten de bir şeyler yapması, tavır alması değil midir? Zulme karşı + sömürüye karşı + insana özgü değerlerin çalınmasına karşı + kara siyasa haydutlarının soytarılıklarına karşı

” “ Hangi ülkede, ne durumda olursak olalım, bir cephe oluşturmalıyız: puta karşı

  İnsanlar, putların saldırıları karşısında, iyice savunmasız kaldılar çünkü

”