Belki hayal meyal hatırlarsın beni

Hazırlık sınıfına girer girmez yıllardır hayallerimi süsleyen o dünya güzeliyle karşılaşmış gibi oldum

Onun canlı misaliydin adeta

Bir anda tüm sesler kesildi

Zaman durdu

Mekân seninle doldu

Önden ikinci sırada oturuyordun

Yanına ilişmek istedim, cesaret edemedim

Şöyle arkalarda bir yere, seni görebileceğim bir sıraya oturdum

Hoca hem konuşuyor hem de tahtaya bir şeyler yazıyordu

Fakat ben ne dersi dinliyor ne de not alıyordum

Ben o sırada seni okuyor, seni yazıyordum

Benden yana dönmeni, bir kerecik olsun bana bakmanı bekliyordum

Bakmadın

Dikkatle dinliyordun anlatılanları

Elinde kalem bir şeyler yazıyordun

Bütün gün seni kolladım

İsmini bile bilmiyordum henüz

Sana isimler yakıştırdım

Fakat sen başka bir isimle çıktın karşıma: Selma! Arap şiirinde soyut sevgilinin ismiydi bu

Hasreti çekilen ama ulaşılamayandı

Ve öyle de oldun! Seni tanıdıktan, sana sevdalandıktan, senin hayalinle yaşamaya başladıktan sonra anladım ki, şu fani ömrüm ulaşılamayanın peşinden koşmakla geçecek! Bir yanda hayal vardı, öbür yanda gerçek

Benim payıma hayal düşmüştü

Hayat sahnesindeki rolüm belli olmuştu: Sen yaşayacaktın, ben yazacaktım